Müsəlmanların Qurana münasibəti ciddi araşdırma tələb edir. Çünki onlar ilk əsrlərdən sonra əsas diqqətlərini Quranın oxunuş qaydalarına, hərflərin dəqiq tələffüzünə, nəğməli və uzun tələffüz edilən hərflərə, bir sözlə onun formasına yönəltdilər. Müsəlmanlar Quranın dəqiq oxunuşuna Peyğəmbərin zamanında necə idisə elə də riayət etdilər. Onun formasını bütün dəqiqliyi ilə qoruyub saxladılar.
Bəla burasındadır ki, əksər islam ölkələrindəki moizəçilər, məscid imamları “qaranlıqda odunla birlikdə ilan da toplayırlar”. Onlara nə var hədis səhihdir ya yox, təki hədis xalqı riqqətə gətirsin, insanları təsirləndirsin; İştirak etdiyim elə bir cümə xütbəsi, moizə dərsi yoxdur ki, orada “zəif” və ya “hədsiz zəif”, ya da uydurma sayılan bir neçə hədis eşitməyim.
Qloballaşma və mədəniyyətlərin inteqrasiyası özü ilə ciddi problemlər gətirmişdir. Müasir dövrdə “populyar mədəniyyət” deyilən məşum kabus dünyanın mədəni-əxlaqi mənzərəsinin konturlarını istədiyi şəkildə cıza biləcək gücə malikdir. Milli mədəniyyətlərin “sərhəd”ləri tədricən, özü də hiss edilmədən bir-birinə qarışmışdır.