Qürurlu və zəngin biri qapısına gələn bir kasıba bir şey vermədiyi kimi, onu həm acılayar, həm də qapını yüzünə bağlayar.. Yazıq kasıb içlənər; bir tərəfə çəkilər və oturar, ağlamaya başlar.. Bir kor, onun ağlamalarını eşidər. Qalxar yanına gələr, nə üçün belə kədərli olduğunu, ağladığını soruşar.
Kasıb olanı bitəni izah edər.
Kor, təsəlli verərək, kədərlənməməsini, öz evinə gəlməsini, evində qalmasını, çörəyini şorbasını özüylə paylaşmasını istər və israrda edər. Kasıb onun səmimiliyi və israrı qarşısında qəbul edər, onunla gedər.
Kor ona qarşı çox gözəl bir qonaqpərvərlik göstərər. Kasıbın, həm qarını doyar həm də könülü xoş olar. Könülü elə xoş olar ki, o məmnuniyyət içində: - Sən mənə evini açdın, sən mənə könülünü açdın, Qədr Mövlamda sənin gözünü açsın, deyə dua edər.
Gecə olar, korda bir qəribələnər bir qəribələnər ki, o qəribəlik içersinde gözündən bir neçə damla yaş tökülər, gözləri birdən açılar. Görməyə başlar.
Korun görməsi haqqında xəbər bir anda şəhərdə yayılar. Yer yerindən oynayar. Bu xəbəri onu qapısından qovan, qovmaqla qalmayan daş ürəkli də eşidər. İşin doğruluğunu anlamaq üçün gözü açılan şəxsə gəlir: - Çox şanslı imişsən. Gözün necə açıldı, kim açdı. - Ey! səni fani qafil səni, sən necə bir adammışsanki, elə bir mübarək şəxsi danladın, üzdün. Dövlət quşunu buraxdın, bayquş ilə məşğul oldun. Gözümün qapısını, sənin yüzünə qapını bağladığın o kimsə açdı. - Naxışa özümə təəssüf etdim, elə bir təbiətinmişki elə bir dövlətmiş ki, qiymətini bilmədim, mənə deyil sənə nəsib oldu, mən ovlaya bilmədim sən ovladın, deyər və qısqanclıqla barmağını dişləyər.
Dişini siçan kimi ehtirasa batırmış kimsə böyük təbiəti necə ovlaya bilər? Yaxşıların basdıqları torpaq dərman idi, göz açar. ancaq könül gözü kor olanlar o dərmandan qafildirlər, qiymətini nə bilsinlər.
| Baxılıb: 1015 | Tarix: 
