Ana Səhifə » 2009»Yanvar»6 » Allahın yaranmışlara rəhmət təcəllası Muhəmməd (s.a.s.) Tövrat və İncildə.
Allahın yaranmışlara rəhmət təcəllası Muhəmməd (s.a.s.) Tövrat və İncildə.
02:23
Tövratda İslam
Peyğəmbəri Qurani-kərimdə müsəlmanlar üçün ən gözəl ülgü kimi
xatırlanmışdır. Bu böyük şəxsiyyətin barəsində 1400 illik İslam tarixi
boyunca minlərlə kitab yazılmış, onun həyat və fəaliyyətinə, elmi və
əxlaqi məziyyətlərinə müxtəlif baxımlardan nəzər salınmışdır. O
həzrətin barəsində indiyə kimi Quran və İslam işığında kifayət qədər
tədqiqatlar aparıldığı və Azərbaycan oxucuları bu materiallarla az da
olsa, tanış olduqları üçün, biz bu böyük bayram münasibətilə məsələyə
qeyri-ənənəvi və daha az işıqlandırılmış cəhətlərdən yanaşmağı lazım
bildik. Aşağıda Həzrət Məhəmməd peyğəmbər (s) barəsində “Tövrat” və
“İncil”də mövcud olan məlumatları diqqətinizə çatdırırıq.
Keçmiş
peyğəmbərlərin kəlamında, habelə həmin kəlamlara yazılmış şərhlərdə
yazılmışdı ki, Allahın sonuncu peyğəmbəri Ərəbistandan çıxacaq. Bu
mənbələrdə Məhəmməd peyğəmbərin (s) bəzi nişanələri də aydın təsvir
olunmuşdu. Məhz həmin mənbələrlə tanış olduqlarına görə, bir neçə nəfər
yəhudi və xristian rahibi peyğəmbərimizi tanımış və ona iman gətirmişdi. Musa (ə) Həzrət Məhəmməd (s) barədə müjdə verir Tövratın
«Təsniyə» (rusca «Vtorozakonie») kitabının 18-ci fəslində Allahın
Həzrət Musaya (ə) söylədiyi sözlər verilir. Allah buyurur: «Mən
onlara (İsrail övladlarına) qardaşları arasından sənə (yəni Musaya)
bənzər bir peyğəmbər təyin edəcəyəm; mən öz sözlərimi onun dili ilə
deyəcəyəm; o yalnız mənim ona əmr etdiyim sözləri onlara deyəcək»
(«Təsniyə» kitabı, 18-ci fəsil, 18-ci cümlə). Bəzi Bibliya
şərhçiləri burada «Musaya bənzər» adlandırılan şəxsin Həzrət İsa Məsih
(ə) olduğunu əsaslandırmağa çalışırlar. Lakin aşağıda göstərildiyi
kimi, haqqında danışılan şəxs İslam peyğəmbəri Həzrət Məhəmməddir (s). Məlumdur
ki, Həzrət Məhəmmədin də mənsub olduğu ərəb milləti İbrahim peyğəmbərin
(ə) oğlu İsmailin (ə) nəslindən törəyib. Bəni-İsrail isə İbrahimin (ə)
digər oğlu İshaqın (ə) oğlu Yəqubun (ə) nəslindən ibarətdir. Demək,
ərəblər və Bəni-İsrail mənşə etibarilə iki qardaşın törəmələri
sayılırlar. Allah Həzrət Musaya (ə) xəbər verir ki, Bəni-İsrail üçün
onların qardaşları arasından bir peyğəmbər seçəcək. Deməli, bu
peyğəmbər ərəblərdən olmalıdır. Özü də elə bir peyğəmbər olmalıdır ki,
missiyası yalnız bir milləti deyil, bir çox millətləri əhatə etməli və
bəni-İsrail də ona tabe olmalıdır. İnsafla düşünün: göstərilən
xüsusiyyətləri özündə daşıyan peyğəmbər Həzrət Məhəmməd (s) deyilmi? Əlavə
olaraq, bunu da qeyd etməliyik ki, Bibliyadakı: «Mən öz sözdərimi onun
dili ilə deyəcəyəm; o yalnız mənim ona əmr etdiyim sözləri onlara
deyəcək», - cümlələri Qurani-kərimin məşhur bir ayəsinin eynidir.
Quranın «Nəcm» surəsinin 3-4-cü ayələrində Allah-təala Həzrət Məhəmməd
peyğəmbərin (s) barəsində buyurur: «O, heç vaxt öz həvavü-həvəsi ilə
söz deməz. Onun dediyi yalnız vəhydir». Musa (ə) Məkkənin fəthini xəbər verir Yenə həmin «Təsniyə» kitabının 33-cü fəslinin əvvəlində Həzrət Musa peyğəmbərin (ə) vəsiyyəti xatırlanır: «Bu, Allah adamı Musanın ölümqabağı İsrail övladlarına verdiyi xeyir-duadır. O
dedi: «Rəbb Seynadan gəldi, onlara Sairdən göründü, Faran dağından
təcəlla etdi və 10.000 nəfər müqəddəslə gəldi; onların sağ əlində Onun
qanun məşəli var idi»» («Təsniyə» kitabı, 33-cü fəsil, 1-2-ci cümlələr). Musanın
(ə) vəsiyyətində üç məkan adı çəkilir: Seyna, Sair və Faran dağı. Seyna
– həzrət Musanın (ə) özünə vəhyin gəldiyi dağın adıdır. Musaya (ə) bu
dağda Tövrat nazil edilmişdi. Sair – İsa Məsih peyğəmbərin (ə) vəhy
aldığı yerin adıdır. Maraq doğuran sual bundan ibarətdir ki, bəs Faran
dağı harada yerləşir? Faran dağının yeri barədə dəqiq məlumat almaq
üçün yenə Tövratın mətninə müraciət edirik. Bibliyanın «Təkvin»
kitabında (rusca «Bıtie») Həzrət İbrahim (ə) tərəfindən həyat yoldaşı
Hacərlə körpə İsmailin (ə) səhraya atılması təsvir edilir. Həmin
hadisənin sonunda belə deyilir: «Və Allah yeniyetmə İsmail ilə idi;
o böyüdü, səhrada yaşamağa başladı və oxatan oldu. O, Faran səhrasında
yaşadı; anası onun üçün Misir torpağından arvad aldı» («Təkvin» kitabı,
21-ci fəsil, 20-21-ci cümlələr). İnkaredilməz həqiqətdir ki, Həzrət
İbrahim (ə) Hacərlə İsmaili (ə) Məkkə ətrafındakı səhrada azdırmışdı.
(Əlbəttə, hələ o zamanlar Məkkə şəhəri yaşayış məskəni deyildi). On
dörd əsrdir ki, hacılar Məkkə ətrafındakı Mərvə və Səfa təpələri
arasında yeddi dəfə qaçaraq, susuz İsmail (ə) üçün su axtarmaq
məqsədilə vurnuxub o tərəf-bu tərəfə qaçan hacərin hərəkətlərini təkrar
edirlər. Həmin gün Allahın mərhəməti sayəsində körpə İsmailin (ə) ayağı
altından çağlayıb axmağa başlamış Zəmzəm çeşməsi barədə kim eşitməyib?
Hacərlə İsmailin (ə) Kəbəyə bitişik məzarları da onların məhz indiki
Məkkə ərazisində yaşadıqlarını göstərir. Demək, «Bibliya»da adı
çəkilmiş Faran səhrası Məkkə ətrafındakı ərazidir. Elə isə Faran
dağının da Həra dağı ilə eyni olması şübhəsizdir. Beləliklə, aydın oldu
ki, Rəbbin Faran dağından təcəlla etməsi – Həra mağarasında Həzrət
Məhəmməd peyğəmbərə (ə) vəhy nazil olmasıdır. Musanın (ə)
vəsiyyətinin ikinci hissəsində xəbər verilir ki, Rəbb 10.000 nəfər
müqəddəslə Farana gələcək. Hicrətin 8-ci ilində həqiqətən bu hadisə baş
verdi: Həzrət Məhəmməd peyğəmbər (s) 10.000 nəfərlik qoşunla hərəkət
edib Məkkə şəhərini tutdu. Musa (ə) özündən əsrlərlə sonra baş verəcək
hadisələri peyğəmbərlik zəkası ilə irəlicədən görərək üstüörtülü
şəkildə xəbər verirdi. Rəbb Allahın 10.000 nəfərlə Məkkəyə girəcəyi
barədə xəbər həqiqi deyil, məcazi mənada qəbul edilməlidir. Müsəlmanlar
tərəfindən Məkkənin fəthi zamanı şəhərə Allahın özü deyil, onun
varlığına inam və məhəbbətlə dolu insanlar daxil oldular. Məkkəni fəth
edənlərin hər biri öz qəlbində Allahı gətirdi. Həmin əlamətdar
hadisədən sonra bütpərəstlərin müqaviməti qırıldı və Allahın «od saçan
qanunu» - İslam şəriəti bütün Ərəbistana hakim oldu. Burada mötəbər
dualarımızdan birinin əsrarəngiz cümlələrini xatırlatmaq yerinə düşər.
İmam Məhəmməd Baqir (ə) və İmam Cəfər Sadiqdən (ə) rəvayət edilən
«Simat» duasında buyurulur: «İlahi, Seyna dağında zahir olmuş, bəndən
və rəsulun Musa ibn İmranla (ə) danışdığın böyüklüyünə xatir! Sairdəki
görüntünə (təcəllana) xatir! Faran dağındakı zühuruna xatir!..»
Görünür, imamlar bu duada «Məkkə» deyil, «Faran» kəlməsini işlətməklə
müsəlmanların diqqətini Tövrata doğru yönəltmək və keçmiş
peyğəmbərlərin müjdəsi ilə onları tanış etmək istəmişlər. Avvakum peyğəmbər (ə) İslamın inkişafı barədə xəbər verir Bibliyada
sayca 35-ci yerdə duran «Avvakum peyğəmbərin kitabı»nda da Məkkə
ətrafından zühur edəcək peyğəmbər haqqında məlumat verilmişdir: «...Müqəddəs
şəxs Faran dağından zühur edəcək. Səma onun böyüklüyü ilə örtüldü, yer
isə onun şərəfi ilə doldu... O qalxdı və yeri titrətdi, baxdı və
xalqları vahiməyə saldı. Əsrlik dağlar yıxıldı, ilkin təpələr dağıldı.
Onun yolları əbədidir» («Avvakumun kitabı», 3-cü fəsil, 3-6-cı
cümlələr). Göründüyü kimi, Avvakum peyğəmbər də Həzrət Məhəmmədin
(s) ilahi risalətinin Məkkədən başlanacağını bilirmiş. Onun 1200 il
öncədən verdiyi xəbərlər həyata keçdi. Həzrət Məhəmmədin (s) əzəməti
qarşısında ən adlı-sanlı hökmdarlar, alimlər və cəngavərlər özlərini
itirib məğlub oldular. Əsrlik dağlara və qədim təpələrə bənzədilən
nəhəng imperiyalar müsəlman qoşununa baş əydi. Sasani və Bizans
imperiyaları kimi azman dövlətlər İslamın bayrağı qarşısında diz çökdü.
İslamın və onun böyük peyğəmbərinin şöhrəti dünyanı bürüdü.Həzrət
Məhəmməd peyğəmbərin (s) şəriəti qiyamət gününədək öz gücünü saxlayır.
Elə buna görə də Avvakum peyğəmbər buyurur: «Onun yolları əbədidir».
Yəni Məhəmməd peyğəmbərin (s) gətirdiyi İslam dininin şöhrəti
unudulmaz, hökmü qeyri-məhdud, qanunları ləğvedilməzdir. İncildə Bibliyada
«Süleymanın nəğmələr nəğməsi» kitabı Həzrət Süleyman peyğəmbərin (ə) öz
xəyali sevgilisi barəsində qoşduğu şerlərdən ibarətdir. Təsvir olunan
sevgili obrazının xüsusiyyətlərindəki ziddiyyətlər bunu söyləməyə imkan
verir ki, şerlərin mətni xeyli təhrif olunub dəyişdirilmişdir. Kitabın
5-ci fəslinin 16-cı cümləsində Həzrət Süleyman (ə) öz xəyali
sevgilisini bu sözlərlə vəsf edir: «Onun sözləri şirindir, o tamamilə lütfdür. Bax budur mənim məhbubum və mənim dostum, ey Yerusəlim qızları!» Bu
cümlə oxucuya bəlkə də adi görünə və qadın üçün yazılmış təsiri
bağışlaya bilər. Səbəb – həmin cümləni orijinalda deyil, tərcümədə
oxumağımızdır. Həzrət Süleymanın (ə) sözlərinin yəhudicə orijinalına
diqqət yetirsək, aydın olar ki, bunlar adi insani hisslərin təsiri
altında qadın cinsi üçün deyilməmişdir. Bu sözlərin dərin irfani məna
yükü vardır və bizim araşdırdığımız mövzuya tamamilə uyğundur.
Orijinalda cümlə belə səslənir: «Hikku məmtəqqim, vi kulu Məhəmmədim,
zih dudi vi zih rii, binut Yiruşalam!» Demək, Süleyman peyğəmbər
Allahın sonuncu rəsulu Məhəmməd əleyhissəlamı ən gözəl ifadələrlə vəsf
edir və ruhani aləmdə onu «məhbubum», «dostum» adlandırırmış. Hazırki
Bibliya mətnlərində «lütf» kimi tərcümə olunmuş kəlmə isə əslində İslam
peyğəmbərinin adından savayı bir şey deyilmiş. Təsəlliverici yox, Əhməd! «Məryəmin
oğlu İsa dedi: «Ey Bəni-İsrail, mən Allahın sizə göndərdiyi
peyğəmbərəm. Məndən öncəki Tövratı təsdiqləyirəm və məndən sonra
gələcək Əhməd adlı peyğəmbərlə sizi müjdələyirəm»» («Səff» surəsi, 6-cı
ayə). Həzrət Məhəmməd peyğəmbər (s) barəsində xəbərlər yalnız
Əhdi-Ətiqdə (Qədim Əhddə) deyil, İncildə də qalmışdır. Biz kilsə
tərəfindən qeyri-qanuni elan olunmuş Barnaba İncili barədə
danışmayacağıq. Yalnız kilsənin qanuni mətnlərdən biri kimi tanıdığı
İohann İncilindəki əlamətləri araşdıracağıq. Həzrət İsa Məsihin (ə)
öz həvariləi ilə son görüşü İohann İncilində ətraflı təsvir olunmuşdur.
İsa (ə) yemək süfrəsi arxasında həvarilərlə halallaşıb onlara son
tapşırıqlarını verirdi. İsanın (ə) sözləri tərcümədə belə səslənir:
«Mən də Atadan (burada Allah nəzərdə tutulur) xahiş edərəm, o sizə
başqa Təsəlliverici göndərər ki, əbədi olaraq sizinlə qalsın» (14-cü
fəsil, 16-cı cümlə). «Ata tərəfindən sizə göndərəcəyim Təsəlliverici,
yəni Atadan çıxan həqiqət ruhu gəldiyi zaman məni təsdiq edəcəkdir»
(15-ci fəsil, 26-cı cümlə). «Mən sizə düzünü deyirəm: mənim getməyim
sizin üçün daha yaxşıdır. Çünki mən getməsəm, Təsəlliverici yanınıza
gəlməyəcək. Əgər mən getsəm, onu sizə göndərərəm. O gələndə dünyadakı
günahları, yalanları və haqsız hökmləri ifşa edəcək... O, yəni həqiqət
ruhu gələndə sizi həqiqətə doğru hidayət edəcək. Çünki o özündən
danışmayacaq, yalnız eşitdiyini deyəcək və gələcək barədə xəbər
verəcək» (16-cı fəsil, 8-ci və 13-cü cümlələr). Əvvəla, bunu deyək
ki, o biri İncillər kimi İohann İncili də hal-hazırda yunan dilindədir.
Halbuki Həzrət İsa (ə) və onun şagirdləri yunan yox, arami dilində
danışırdılar. Demək, İncillərdəki heç bir söz İsanın (ə) dilindən çıxan
kəlmələrin orijinalı deyildir. İohann İncilindəki Həzrət İsanın (ə)
sözləri də (əgər həqiqətən onundursa) yalnız tərcümədir. İohann
İncilinin yunanca mətnində işlənmiş «Paraklitos» sözü «Təsəlliverici»,
bəzən isə «müdafiəçi, vəkil» kimi mənalandırılmışdır. Əslində isə
«Paraklitos» sözü leksik baxımdan yunan dilinin tam ziddinədir və
«Periklitos» kəlməsinin eybəcər hala salınıb dəyişdirilməsi nəticəsində
yaranmışdır. İohann İncilinin ilkin yunan variantında «Priklitos»
ifadəsi işlənmiş, sonralar qərəzli məqsəd üzündən dəyəşdirilib
«Paraklitos» şəklinə salınmışdır. Görəsən, bu təhrifin səbəbi nə
olmuşdur? Bircə sözü dəyişdirməyin əhəmiyyəti çox böyükdürmü? Sonuncu
suala tam cəsarətlə müsbət cavab verə bilərik. Bəzən uzun cümlələrin
içində bircə sözü dəyişmək, yaxud yox etmək həmin cümlələrin məzmununda
həlledici rol oynaya bilər.
Yunan dilindən tərcümədə
«PERİKLİTOS» (PERIQLYTOS) «çox bəyənilmiş, çox təriflənmiş» mənalarını
bildirir. Heç təsadüfi deyildir ki, bu sözlərin ərəb dilində qarşılığı
«Əhməd»dir. «ƏHMƏD» də «çox təriflənmiş, çox həmd edilmiş» deməkdir.
Deməli, Həzrət İsa (ə) həvarilərinə xitabən nitq söyləyərkən İslam
peyğəmbərini ən məşhur ləqəbi ilə «Əhməd» adlandırmışdır. İncil qələmə
alınarkən bu söz yunan dilinə «Periklitos» kimi tərcümə olunmuş, daha
sonra təhrif edilərək «Paraklitos» (Təsəlliverici) şəklinə salınmışdır.
Bəli,
bu həmin Məhəmməd peyğəmbər (s) – Əhməddir ki, Həzrət İsa (ə) onun
insanlarla əbədi qalacağını (yəni şəriətinin əbədi olacağını),
bəşəriyyəti doğru yola və həqiqətə sarı hidayət edəcəyini, günah və
yalanların, haqsız hökmlərin iç üzünü açacağını, özündən deyil, Allah
adından vəhylə danışacağını müjdə vermişdir.
Deyilənlər bir daha
sübut edir ki, həqiqəti tamamilə aradan götürmək və izini itirmək
mümkün deyildir. Bibliya mətni nə qədər təhrifə məruz qalsa da,
«Allahın kəlamını pula dəyişmiş» rahiblər tərəfindən nə qədər
dəyişdirilsə də, hələ bəzi həqiqətləri öz səhifələrində qorumaqdadır.
İslam dininin yüksəlişi və qüvvətlənməsi naminə belə sirli həqiqətlər
açılmalı və insanlara çatdırılmalıdır.
| Baxılıb: 1830 | Tarix: 
