O vaxtdan 4 aydan çox vaxt keçir. Amma fəaliyyəti yaydan dayandırılmış “Əbu-Bəkr”in qapıları dindarların üzünə hələ də bağlıdır. Sözügedən məsciddə namaz qılan dindarlar isə Allah evinin hələ də bağlı qalması faktı ilə razılaşmır.
Məscidlə bağlı bu günə kimi mətbuatda bir çox məqalələr dərc olunub, məlumatlar yayılıb. Bizi maraqlandıran məsələ isə hazırda “Əbu-Bəkr”dəki vəziyyət, ətrafda yaşayan insanların, orada ibadət edən dindarların məscidin hələ də qapalı qalmasına olan münasibəti idi. Bu səbəbdən də məscidə gedib onunla bağlı vəziyyəti yerində öyrənmək istədik, ətrafdakı insanlarla, əvvəllər orada namaz qılan dindarlarla söhbətləşdik. Əvvəllər bu küçədə namaz vaxtı adam əlindən tərpənmək olmurdu. Həmin vaxt bu küçədən keçməyə məcbur olanlar “insan tıxacı”na düşməmək üçün başqa yolu seçirdi. Ancaq “Əbu-Bəkr”dəki partlayışdan sonra məscidin həndəvəri tamamilə boşalıb.
İbadət ocağının qapısından içəri keçmək istəsək də qapı bağlı olduğundan cəhdimiz baş tutmadı. Məscidin qarşısında polis maşını dayanmışdı, heç kəsə Allah evinə daxil olmağa icazə verilmirdi. Maşında iki polis çavuşu var idi. Onlardan biri mürgüləyir, digəri isə keşik çəkirdi. Məscidə daxil olmaq istəyərkən polis nəfəri tez maşından düşərək “Ora olmaz” deyə xəbərdarlıq etdi. Qəzetdən gəldiyimizi və sadəcə olaraq şəkil çəkib gedəcəyimizi bildirsək də polis qəti şəkildə “olmaz” dedi: “Bizə göstəriş verilib, bu göstərişi yerinə yetiririk”.
Dindarlarla hər hansı problem olub-olmadığını soruşuruq. Polis çavuşu “Dindarlarla aramızda heç bir insident-filan yoxdur. Əvvəllər belə hallar olurdu. İndi özləri də başa düşür ki, bu, bizlik deyil. Qanun belədir”- deyə izahat verir. Əməkdaşımız bayır tərəfdən məscidin şəklini çəkmək istəsə də polis müdaxilə etdi: “Burada şəkil çəkmək olmaz”.

“Biz dindarlara danışmağa icazə vermirlər”

Az keçmiş məsciddən şalvarının balağı qısa olan saqqallı bir gəncin çıxdığını görüb ona yaxınlaşırıq. Özünü Xəyal kimi təqdim edən bu şəxs məscidin mühafizəçisi olduğunu söyləyir: “Mən məsciddə qalıram. Ora hələ ki heç kimi buraxmırlar. İstəyərdik ki, məscid tez bir zamanda açılsın. Hamımız rahat şəkildə namazımızı qıla bilək”.
Ona başqa suallar vermək istəyirdik ki, “bağışlayın, mən bundan artıq heç nə danışa bilmərəm. Bizə danışmağa icazə vermirlər” deyib aralanır.
Söhbətləşdiyimiz Rüstəm adlı dindar da məscidin açılmasını səbirsizliklə gözlədiklərini dedi: “Deyirlər bu yaxınlarda açılacaq. Amma hələ bir xəbər yoxdur. Məscidin açılmasını səbirsizliklə gözləyirik”.
Bundan sonra yaxınlaşdığımız bütün dindarlar (onların hamısı uzun saqqal saxlayır, balağı qısa şalvarlar geyinir) da heç nə demək istəmədən bizdən uzaqlaşırdı.

İşi aparan hakimin müəmmalı ölümü sakinləri qorxudub

Bir zamanlar məscidin bağlanmasını tələb edən “Əbu-Bəkr”in ətrafında yaşayan sakinlərin əksər hissəsi “biz burada yaşamırıq” deməklə kifayətlənirdi. Eldar adlı sakin isə camaatın bu susqunluğunu onların qorxması ilə izah etdi: “Əvvəllər hamı məscidin bağlanmasını istəyirdi. Məhkəməni aparan hakimin müəmmalı ölümündən sonra isə hamı qorxdu. Camaat elə fikirləşir ki, hakimi ya vəhhabilər öldürüb, ya da o, Allahın qəzəbinə gəlib. Bu səbəbdən də heç kim daha narazılığını bildirmir. Narazılığın əsas səbəbi cümə günləri burada vəhhabilərin çox olması ilə bağlı idi. Küçə dolu olurdu, hərə bir tərəfdə canamazını sərib namaz qılırdı. Heç kəs küçədən keçə bilmirdi”.
Adının çəkilməsini istəməyən digər sakin isə bildirdi ki, vəhhabilər onların övladlarını təsir altına salır: “Məhəllədə yüzlərlə ananın gözü yaşlı qalıb. Hamımızın uşaqları saqqal saxlayır, qısa balaqlı şalvar geyinir. Hər gün bura toplaşırlar. Namaz vaxtı əllərindən tərpənmək olmur. Buna hansı ana dözər?”
Ələkbər Cəfərov adlı digər sakin isə başqa fikirdədir: “Azan səsi bizi niyə narahat etməlidir ki?! Axı bu səs Allahın çağırışıdır, insanları namaza, ibadətə çağırır. Bircə dənə cümə günləri narahatçılıq olurdu. Heç kəs həyətində maşın saxlaya bilmirdi. Amma buna da dözmək olardı. Bizim məsciddən heç bir narazıçılığımız olmayıb”.
İsmayıl Qurbanov adlı başqa sakin isə məscidin Allah evi olduğunu və onu bağlamağa heç kimin ixtiyarının çatmadığını bildirdi: “Burada tək-tük adam taparsınız ki, onlar məscidin bağlanmasına tərəfdar olsun. Hamı Allah evinin açılmasını istəyir. Həmişə səs-küylü olan məhəllə indi sükut içindədir. Belə iddialar səslənir ki, azan səsi biz sakinləri guya narahat edir. Bu sözü deyən adamın özü axmaqdır. Bəyəm biz kafirik? Azan səsi bizi niyə narahat etməlidir ki?!”
Beləcə, məsciddən ayrılıb redaksiyaya gəlirik. Yolboyu bu suala cavab tapmağa çalışırıq: “Azan səsi bəs onda kimi narahat edir?”