Həzrət-i Müaviyə (radıyallahu təala ənh), Peyğəmbər əfəndimizin qaynı və vəhy katibi idi. Rəsulullahın zövcələrindən Həbibə anamızın qardaşıdır. Əshabi-kiramın böyüklərindəndir. Öləcəyi zaman, Rəsulullahın özünə hədiyyə etdiyi bir köynəyə sarılıb, hazinesinde saxlamış olduğu, Rəsulullahın mübarək saç və dırnaq kesintilerinin də gözlərinə və ağzına qoyularaq dəfn edilməsini vəsiyyət etmişdi. Qəbri Şamda.

Məkkə fəth edildiyi gün atası ilə birlikdə, Rəsulullahın qarşısında müsəlman oldu.
Həzrət-i Müaviyə, Peyğəmbər əfəndimizin katiblərindən idi.Yazısı gözəl idi. Fasih, halim, ağır idi.
Zeyd ibni Sabit deyir ki:
Müaviyə, Cəbrailin gətirdiyi vəhyi və Peyğəmbər əfəndimizin məktublarını yazardı.

Fahr-i aləmin emniyetlisi idi. Bu yüksək rütbə, dərəcəsinin nə qədər yuxarı olduğunu göstərir. Bu böyük şəxsə dil uzatanlar, Server-i aləmin Qurani-kərimi yazmaqda təhlükəsizlik etdiyinə dil uzatmış olarlar.
Abdullah ibn Mübarək həzrətlərinin elminin dərəcəsini bilməyən bir müsəlman yoxdur. Din imamı idi. Hər elmdə irəli, hər işi elminə uyğun idi. Peyğəmbər əfəndimizin elminə tam varis idi.Məhz bu böyük alim buyurur ki:
(Həzrət-i Müaviyə, Rəsulullahın yanında gedərkən, mindiyi atın burnuna girən toz, Ömər bin Əbdüləzizdən min dəfə üstündür.)

İkinci minin müceddidi imam-ı Rəbbani həzrətləri də buyurur ki:
(Həzrəti Müaviyənin yanılması, Rəsulullahın söhbəti bərəkəti ilə, Veysəl Karani'nin və Ömər bin Əbdüləzizin doğru işlərindən daha xeyirli oldu. Bunun kimi, Əmr ibni Asın səhv bir işi, o ikisinin şüurlu işindən daha üstün oldu. ) [c. 1, m.120]

Din-i İslamın ən böyük alimlərindən İbni Həcər Məkki həzrətləri də buyurur ki:
(Şübhə yoxdur ki, Həzrət-i Müaviyə Səhabə-kiramın nəsəb etibarilə böyüklərindəndir. Peyğəmbər əfəndimizə nəsəb ilə və nigah ilə çox yaxın və mahremleridir. Server-i aləm, Onun hilm və sehasını mədh və səna buyurdu. Onda İslam, sohbet, nəsəb,nigahla qohumluq şərəfləri toplanmışdır ki, bunların hər biri, Cənnətdə Rəsulullahın yanında olmağa səbəb olan şereflerdir. Bunlara hilm və elm və xəlifəlik şərəfləri də qatılınca, qəlbində az bir səfa və sədaqəti və salahı və imanı və izan olan kimsə üçün artıq bu barədə çox izah etməyə ehtiyac qalmaz .) [Sava'ik-ul-Muhrika]

Həzrət-i Müaviyə, Hüneyn qəzasında Rəsulullahın qarşısında atası ilə birlikdə qəhrəmancasına vuruşdu. Təbuk döyüşündə iştirak edib. Vida həccində tapıldı. Həzrət-i Əbu Bəkir və Həzrət-i Ömər vaxtlarında Suriya hissəsindəki döyüşlərə qatıldı. Həzrət-i Ömər, onu Şam valisi etdi. Həzrət-i Ömər zamanında 4 il, Həzrət-i Osman zamanında 12 il, Həzrət-i Əli vaxtında 5 il, Həzrət-i Həsən vaxtında altı ay Şamda 21.5 il qubernator oldu. [41.] sənədə, Kufədə xəlifə seçildi. 19 il, dörd ay xəlifəlik etdi.

Ağlı, zəkası, fesahatı, səbri, yumşaqlığı, ikramı, comərdliyi fövqəladə çox idi. Müsəlmanların başına keçəcəyi, hədis-i şərifdə bildirildi. Özündən çox hədis-i şərif from, kitablara yazıldı.Bu da, böyüklüyünü və özünə güvenildiğini göstərməkdədir.

İslamiyyətin yayılmasında qiymətli və bir çox xidmətlər göstərdi.Miladi 662'de Sicistan'ı, 663'de Sudanı, bir il sonra Əfqanıstanı, Qabil şəhərini və Hindistanın şimal hissəsini, 665'te Tunisi (Afrikiyye'yi) götürdü. 668'de gəmilərlə getdiyi Kipri və iki il sonra da İrandakı böyük Kuhistan əyalətini fəth etdi. Yenə eyni il Bizans imperatoru Dördüncü Kostantin vaxtında, oğlu Yezidi böyük bir ordu ilə İstanbulun fəthi üçün göndərdi və şəhər əhatə edildi.Kostantin, hər il böyük miqdarda vergi vermək şərtiylə sülh etmək məcburiyyətində qaldı.

673'de Ubeydullah min Ziyadı Xorasandakı orduya komandir edib, Ceyhun çayını develerle keçərək Buxaranı aldı. Həzrət-i Ömər tərəfindən fəth edilən Qüds xristiyanlara keçincə, Həzrət-i Müaviyə şəhəri təkrar ələ keçirdi. Yəmən, Misir, Kayrevan, İraq, Azərbaycan, Anadolu, Xorasan və Maveraünnehir hakim oldu.Müsəlmanlar tərəfindən çox sevildi. Peyğəmbər əfəndimiz, Həzrət-i Müaviyəyə, (Ey Müaviyə! Memleketler hakim olduğun zaman, yaxşılıq et!) Buyurmuşdur. Rəsulullahın söhbəti və xeyir dualarının bərəkətiylə, İslamiyyətin təsir sahəsini çox genişlətdi və İslamiyyətdən heç ayrılmadı.

Həzrət-i Müaviyə, uzun boylu, ağ bədənli, heybetliydi. Gözəl danışar, ədalətli davranardı. Çalışqan, çalışqan, əzmli idi.Ərəbistanda məşhur olmuş dörd dahi Səhabələr biridir. Sanki hər baxımdan dövlət başçısı olmaq üçün yaradılmışdı. Hətta Həzrət-i Ömər, Həzrət-i Müaviyəyə hər baxışda; Bu, nə gözəl bir Ərəb sultanıdır deyərdi. Cins atlara minər, qiymətli paltarlar geyərdi. Rəsulullahın söhbətinin bərəkətiylə İslamiyyətdən heç ayrılmazdı. Həzrət-i Əli onun haqqında; Müaviyənin idarəsini kötülemeyiniz! Çünki onu itirsəniz başların qopduğunu və düşdüyünü görərsiniz buyurmuşdur. (Qisasi-Ənbiya, Mirat-i Kainat, Medaric-ün-nübüvvə)

Həzrət-i Əli ilə bir-birlərinə qarğış etdikləri əsla doğru deyil, bunu ibni Səbəçilərin yaxmış olduğu qiymətli kitablarda yazılmışdır.Yalan olduğunu bu ayə də açıqca bildirir:
(Məhəmməd əleyhissəlam, Allahın Rəsuludur və onunla birlikdə olanların [əshabi-kiramın] hamısı, kafirlərə qarşı sərt, lakin, bir-birlərinə qarşı mərhəmətli, yumşaqdır.) [Fəth 29]

Bir-birlərinə qarşı mərhəmətli olan, bir-birini sevən insanlar bir-birlərinə qarğış edər mi heç? Haşa, Allahu təala yalan mı söyləyir?

Peyğəmbər əfəndimizin qaynı olan Həzrət-i Müaviyə, Peyğəmbərimizdən xeyir-dua aldı və övüldü. Hədis-i şəriflərdə buyuruldu ki:
(Işlərinizdə Müaviyəni bulundurunuz. Çünki, o kavi və əmindir.) [Tathir-cənan]

(Ümmətimin ən halımı və comərdi Müaviyə ibn Əbu Süfyanın.) [İ.Süyuti]

(Müaviyənin mülk sahibi olmasına çox zaman keçməz.) [Deylemi]

Həzrət-i Həsən deyir ki:
Rəsulullah, (Bir gün gəlir, Müaviyə dövlət başçısı olar) buyurdu.(Deyləmi)

(Ya Rəbbi, onu [Müaviyəni] Hadi və muhdi eylə) [Tirmizi] (Yəni, onu doğru yola çatdır və doğru yola ulaştırıcı et!)

(Ya Rəbbi, ona [Müaviyəyə] kitab öyrət, ölkələrə sahib et və əzabdan qoru.) [İ. Əhməd, Təbərani, Əbu Nuaym, Əbu Yala, İ.Əsakir]

Əbu İdris əl-Havlani izah edir:
Həzrət-i Ömər, Umeyr İbnu Şad'ın Humus valiliyini azledince yerinə Müaviyəni təyin etdi. Xalq, "Umeyr azledip Müaviyəni bilərmi təyin etdi" deyə zümzümə etdi. Umeyr; "Müaviyəni xeyirlə yad edin. Çünki mən Rəsulullahın, (Allahım, onunla (insanlara) hidayətini çatdır!) Dediyini eşitdim dedi. (Tirmizi)

İbnu Məryəm əl-Ezdi izah edir:
Müaviyənin yanına girmişdim. Mənə, səni hansı külək atdı deyərək ziyarətimiz məmnuniyyəti izhar etdi. Mən də, Rəsulullahdan eşitmiş olduğum bu hədisi sizə xatırlatmağı düşündüm dedim:
(Allah kimə Müsəlmanların işlərindən bir şeylər təhvil edər, o da onların ehtiyaclarını, istəklərini, darlıklarını həll etsə, qiyamət günündə Allah da onun ehtiyac, istək və darlıklarını aradan qaldırar.) Ravi deyir ki, bunun üzərinə Həzrət-i Müaviyə insanların ehtiyaclarıyla maraqlanmaq üzrə vəzifəlilər təyin etdi . (Tirmizi, Əbu Davud)

Amir bnu Sad atasından canlı izah edir:
Rəsulullah Məni Müaviyə məscidinə girdi. Artıq iki rükət namaz qıldı, biz də onunla birlikdə etdik. Sonra uzun uzun dua etdi.Sonra yanımıza döndü. Buyurdu ki:
(Rəbbimdən üç şey tələb etdim. İkisini verdi, birini geri çevirdi: Rəbbimdən ümmətimi ümumi bir qıtlıqla həlak etməməsini tələb etdim, bunu mənə verdi. Ümmətimi suda boğulma suretiyle həlak etməməsini dilədim, mənə bunu da verdi. Ümmətimin öz aralarında savaşmamalarını da tələb etmişdim, bu geri çevrildi.) [Müslim]

Rəsulullahın nəvələrindən seyyid Əbdülqadir-i Geylani həzrətləri buyurur ki:
(İmam-ı Əli şəhid olanda, imam-ı Həsən müsəlman qanı tökülməməsi və rahat etmələri üçün xilafəti buraxmaq istədi. Müaviyəyə təslim etdi. Onun əmrlərinə tabe oldu. O gündən etibarən Müaviyənin xilafəti hüquq və səhih oldu. Beləliklə, (Buoğulu Seyid. Allahu təala, onun ilə, möminlərdən, iki böyük firqə arasını tapar, barıştırır) hadis-i şərifinin mənası meydana çıxdı. Müaviyə də, imam-ı Həsənin tabe olması ilə, dinə uyğun xəlifə oldu. Beləcə, müsəlmanlar arasındakı bütün anlaşılmazlıq sona çatdı.) [Gunye]

Həzrət-i Həsən, xilafəti öz arzusu ilə Həzrət-i Müaviyəyə buraxdı.Onu xəlifə olmağa layiq görməsəydi, xilafəti buraxmazdı. Onunla hərb edərdi. Həzrət-i Həsən, layiq olmayan birinə xilafəti buraxdı, demək, Həzrət-i Həsəni pisləmək olar. (H. S. Vesikaları)

Hədis imamlarından İbn Əsakir aydınlaşdırır ki:
Rəsulullah, Müaviyəyə, (Məndən sonra, ümmətimin üzərinə hakim olarsan. O zaman, yaxşılara yaxşılıq et, pisləri də bağışla!) Buyurdu.

Həzrət-i Əli, (Müaviyə, heç məğlub olmaz) hadis-i şerifini xatırlasaydım, Müaviyə ilə savaşmazdım,-buyurdu. İmam-ı Beyhəki də deyir ki: Həzrət-i Əli buyurdu ki, Rəsulullahdan eşitdim, (Ümmətimdən bəziləri, Əshabımı kötüleyecekler. Bunlar, müsəlmanlıqdan ayrılacaqlar) buyurdu. (Mevahib-i ledünniyye)

İmam-əzəm həzrətləri, (əshabi-kiramın hamısını xeyirlə Anar) buyurdu. İmam Şəfii və Ömər bin Əbdüləziz də, əshabi-kiram arasındakı döyüşlər haqqında (Allahu təala, əllərimizi, bu qanlara bulaşmaqdadır qoruduğu kimi, biz də, dilimizi tutub, bulaşdırmayaq!) Buyurdu. (M. Rəbbani c. 2, m.96)

İmam Qəzali həzrətləri də (Dinimizi bizə çatdıran əshabi-kiramın. Onlardan birini pisləmək, dini yıxmaq olar) buyurdu. İbni Həcər Məkki həzrətləri buyurur ki: Abdullah ibn Abbas buyurur ki: Cəbrayıl əleyhissəlam Peyğəmbər əfəndimizə gəldi (Ya Rəsulullah! Müaviyəni sənə tövsiyə edirəm. Quran-Kərimi yazdırmakta ona təhlükəsizlik et, inam) dedi. Yenə eyni səhifədə yazır ki, Rəsul-i Əkrəm, bir gün mübarək arvadı Ümmi Həbibənin otağına gəldi. O əsnada Həzrət-i Müaviyə başını, bacısı Ümmi Həbibənin qucağına qoymuş yatırdı. Rəsul-i Əkrəm bu halı görüncə, (Ya Habibe! Qardaşını bu qədər çox mu sevirsən?) Buyurdu. O da bəli deyincə, Peyğəmbərimiz buyurdu ki, (Onu Allah və Elçisi də sevir.) [Tathir-cənan s. 27]

İmam-ı Malikin ictihadına görə, Həzrət-i Müaviyə dəlalətdə idi deyə pisləyən qətlinə fətva verdiyi bir çox kitablarda yazılmışdır.(Məsələn Əshabi-kiram, Ö. N. Bilmen s. 84)

Ebussuud Əfəndi, Müaviyəyə lənət edən kimsəyə tazir-i bəliğ və həbs lazım olduğu fətvasını vermişdir. (488. Məsələ səhifə 112)

Həzrət-i Əli, Həzrət-i Müaviyə və yoldaşları üçün, "Onlar bizim qardaşımızdır, fasiq və kafir deyildirlər" buyurdu. (Şerh-i Mekasıd)

İbn Teymiyyə belə, Həzrət-i Müaviyəni pisləyənlər haqqında kitab yazdı.
Həzrət-i Müaviyəni sevməyən mezhepsiz Mevdudi belə, səhabə-i kiramdan olduğu üçün Həzrət-i Müaviyənin suçlanamayacağını bildirir. (Xilafət və səltənət tərcüməsi s. 326)

Əli bin Əhməd həzrətləri, Fedâilüs-Səhabə adlı risaləsində, deyir ki: İbn Abbas belə izah edir:
Biz məsciddə söhbət edərkən içəriyə, uzun boylu və üzü örtülü bir şəxs girib salam verdi. Salamını aldıq. Bizə, nə konuşuyordunuz deyə soruşduqda, biz də, Rəsulullah zamanındakı özümüzlə əlaqədar fəzilətlərdən danışırıq deyə cavab verdik. O şəxs üzünü açdı. Bu şəxsin Müaviyə min Əbu Süfyan olduğunu gördük Ona, sən də öz haqqında nələr gördünüzsə bizə danış dedik. O da izah etməyə başladı:
"Mən bu hasletlerle bazılarınızdan fəzilətli oldum:
1 - Rəsulullah əfəndimiz ilə birlikdə bir səfərdə idik. Məni mindiyi heyvanın terkisine götürüb; (harada mənə təmas edir) deyə soruşdu. Mən də, "qarnım, ya Rəsulullah!" dedim. O zaman, (Allahu-təala qarnını elm və yumşaq xasiyyət ilə doldursun) buyurdu.

2 - Rəsulullaha bir qab heyva hədiyyə edilmişdi. Hər kəsə bir dənə verdi. Ən sonunda bir heyva qalmışdı. Yalnız Rəsul-i Əkrəm və mən almamıştık. Qalan bir heyva, Rəsulullah əfəndimizin mübarək əlindən düşdü. Yerdən götürüb özünə vermək istədiyimdə, (Onu sən al və ya Müaviyə! Sabah qiyamətdə, o heyva əlində olaraq mənə qovuşarsan) buyurdu.

3 - Rəsul-i ekremle Təbuk döyüşündə dönərkən, Hudeybiyyədə gəldik. Çox susamışdım. Rəsul-i ekreme; "Ya Rəsulullah! Musa əleyhissəlamın qövmü üçün istədiyi kimi, sən də Rəbbindən bizlərə su tələb etməz bilərsənmi!" dedim. Mənə, (Ya Müaviyə! Bax burada bir qaya var) buyurub əlimə, bir çubuq verib. (Ya Müaviyə! O qayanın yanına get və ona bu çubuqla vur) buyurdu.Gedib daşa vurunca, çox şirin, buz kimi bir su fışqırdı. Tam içecegim sırada sevimli Peyğəmbərimizi və susuzluqdan yanan Eshabını xatırlayıb geri çəkildim. Arkama baxanda, onların da gəlmiş olduğunu gördüm. Rəsul-i Əkrəm, (Ya Müaviyə, daxili! Allahu-təala bu suyu sənin üçün yaratdı) buyurdu.

4 - Rəsulullah məsciddə ikən Cəbrayıl əleyhissəlam gəlir, salamdan sonra, "Rəbbin sənə və ümmətinə kərəm olaraq, Ayət-əl-kürsi'yi lütf etdi" dedikdə, Rəsulullah; (Bu ayəni kim yazacaq?) Deyə soruşar. Cəbrayıl əleyhissəlam da, "Bu qapıdan içəriyə ilk girən adam" deyər. O qapıdan girən ilk şəxs mən olmuşam. Rəsulullah mənə, (Ya Müaviyə! Cənab-ı Haqq günki fəziləti sənə nəsib etdi, sənə, Ayət-əl-kürsi'yi təsis etdi. Ya Müaviyə! Ayət-əl-kürsi 'ye yaz!) Buyurdu. Mən də, "Evə gedib Hokka və mürəkkəb gətirimmi?" dedim. (Ya Müaviyə yaz! Çünki Allahu-təala qələmi də Ayət-əl-Kursudan yaratmışdır) buyurdu.Bunun üzərinə yazmağa başladım.

5 - Bir gün Peyğəmbər əfəndimizin arxasında namaz qılırdı.Rəsul-i Əkrəm, Fatihə surəsini oxuyub "Veladdâllin" dedikdə, arxasından; "Amin" dedim. Namazdan sonra Əshabi-kirama, (Hansınız amin "dedi) buyurunca, hər kəs susdu. Mən də susdum. Rəsul-i Əkrəm eyni sualı iki-üç dəfə təkrarladı. Lakin yenə kimsədən bir səs çıkmayınca, "Ya Rəsulullah! Amin deyənə nə edəcəksən?" dediyimdə; (Onu və ona tabe olanları Cənnətlə müjdələmək istəyirəm) buyurdu.

İbn Abbas həzrətləri, "Müaviyə ibn Əbu Süfyanın bu izah etdiklərini biz də bilirdik" buyuraraq onu təsdiq etmişdir.(Fedâilüs-Səhabə)

Server-i aləm namaz kıldırırken rükuda (semi Allahu limən həmidəh) dedikdə, ilk safda olan Həzrət-i Müaviyə də, (Rəbbəna ləkəl-həmd) dedi. Belə söyləməsi, təqdir və tahsin buyurularaq, bunu demək qiyamətə qədər sünnət olaraq qaldı. (Əshabi-kiram)

Şiə qaynaqlarına görə Həzrət-i Müaviyə
Pakistanın böyük Tarix alimi mevlana Abdüşşekur İlahi Mirzapuri, şəhadət-i Hüseyn adında kitab yazmışdır. Urdu dilindən, farisiye də tərcümə edilmişdir. İslam düşmənlərinin, İslamı içəridən yıxmaq üçün, müsəlman adı altında ortaya çıxdıqlarını, (Əhli-beytin dostuyuz) deyərək, əhli-beyte düşmənçilik etdiklərini yazır.Kitabın hər yerində, şiə kitablarından vesikalar verərək, bunu isbat etməkdədir. Onbirinci səhifəsində deyir ki:
Şiə alimlərindən Məhəmməd Mis Horasani, [m. 1679-ci ildə vəfat etdi.] Cila-ül-uyun kitabının 321. səhifəsində deyir ki:
(Muaviye vefat edeceği zaman, oğlu Yezide belə vəsiyyət etdi: İmam-ı Hüseyin'in Resulullaha yakınlığını, Onun mübarək qanından olduğunu bilirsən. İraq xalqı Onu öz yanlarına çağırırlar. Sənə kömək edəcəyik, deyərlər. Kömək etməzlər. Onu yalnız buraxarlar. Ona galip olursan , özünə hörmət et. Sənə etdikləri əməllər müqabilində, Onu hiç incitme! Mənim Ona olan iyiliklerimi sən də et!)

Şiə tarihçilerinden Muhammed Taki han, [m. 1879-ci ildə vəfat etdi.] Farisi, Nasih-üt-tevarih kitabında deyir ki:
(Nasihatinde bunları da söylədi: Oğlum, nefsine uyma! Allahu-təalanın hüzuruna, Hüseyn bin Ali'nin kanına bulanmış olaraq çıxma! Yoksa sonsuz azaba yakalanırsın! (Hüseynə hürmette kusuru olana, Allahu-təala bərəkət verməz!) Hadis-i şerifini unutma! )
Bu Şiə tarixinin 38. səhifəsində deyir ki:
(İmam-ı Ali'nin yanında olanlar, yəni şiələr, Şama gəlirlər, Muaviye'yi kötülerlerdi. Müaviyə, belə söyləyənlərə bir şey etməz, özlərinə (Beyt-ül-mal) dan bol ehsan olardı.)

Cila-ül-riayət edin Şiə kitabının 323. səhifəsində deyir ki:
(İmam-ı Hasan bin Ali dedi ki, Müaviyə, ətrafımdakı yardımcılarımdan, vallah daha yaxşıdır. Çünki bunlar, bir tərəfdən Şiə olduqlarını söyləyirlər. Bir tərəfdən də, məni öldürmək, mallarımı almaq istəyirlər.)

Yezide gəlincə, atasının nasihatlerine unutmayıb. Bunun üçün, imam-ı Hüseyni Kufəyə çağırmadı. Onu öldürmək üçün əmr vermədi. Ölümünə sevinmedi. Hətta, eşidəndə ağladı. Əhli-beyte hörmət etdi.

Cila-ül-riayət edin Şiə kitabının 322. səhifəsində deyir ki:
(Yezid, əhli-beyte sevgisi ilə məşhur olan Vəlid bin Akabeyi Mədinəyə vali etdi. Əhli-beyte düşmən olan Mervanı qubernatorluqdan ayırdı. Vəlid, gecə, imam-ı Hüseyni çağırıb Müaviyənin öldüyünü və Yezide beyət edildiyini bildirdi . İmam-ı Hüseyn (Mənim Ona gizli beyət etməmək razı olmaz. Hər kəsin yanında beyət etməmi istəyərsən) dedi.)

Şiə kitabının bu yazısından aydın olur ki, imam-ı Hüseyn Yezid üçün, fasiq, facir və ya kafir demiyordu. Elə bilsəydi, gizli beyət etməyə razı olmazdı. Açıqca beyət etməməsi də, şiələrin özünə düşmənçilik etmələrinə səbəb olmamaq üçün idi. Necə ki, Müaviyə ilə sülh etdiyi üçün atasından ayrılıb xarici olmuşdular.Atası ilə döyüş etmişdilər. Xilafəti Müaviyəyə buraxdığı üçün də, qardaşı Həzrət-i Həsənə düşmənçilik etmişdilər.

Yenə bu acem tarixində deyir ki:
(Zecr bin Kays, Həzrət-i Hüseynin ölüm xəbərini Yezide gətirdikdə, başını əyib, bir zaman durdu. Sonra (Onu öldüreceğinize, Ona itaət etsəydiniz, yaxşı olardı. Mən orada olsaydım Onu əfv edərdim) dedi. Mahdar min Salebe İmam-ı Hüseyn 'i pisləməyə başlayanda, Yezid üzünü asıb, (Mahdar anası belə zalım və alçaq uşaq doğurmasaydı. Allah Mercanenin oğlunu [İbn Ziyad] qəhr etsin) dedi. Şemmer, imam-ı Hüseynin mübarək başını Yezide gətirib, (İnsanların ən iyisinin uşağınıöldürdüm. Bunun üçün, atımın heybelerini qızılla, gümüşlə doldurmalıdır) dedikdə, Yezid çox hirsləndi və (Allah heybelerini odla doldursun! İnsanların ən yaxşısını nə üçün öldürdün? Dəf ol. Keçid qarşımdan. Sənə heç bir şey verilməz) dedi.)

Şiələrin Xülasət-ül-mesaib kitabının 393. səhifəsində deyir ki:
(Yezid, hər kəsin yanında ağladığı kimi, tək qaldığı zamanlarda da çox ağladı. Qızları və tibb bacılarının də birlikdə ağladılar. İmam-ı Hüseyin'in mübarək başını qızıl daşa qoyub, (Ey Hüseyn! Allah sənə rəhmət etsin! Nə xoş gülürsən) dedi.

Şiə kitabının bu yazısından aydın olur ki, bəzi kəslərin, (Yezid, İmam-ı Hüseyin'in mübarək dişlərinə çubuq ilə vurdu) demələri tamamilə yalandır.

Cila-ül-uyunda deyir ki:
(Yezid, imam-ı Hüseynin Əhli-beytini öz sarayına yerləşdirdi. Çox ikram etdi. Səhər, axşam yeməklərini imam Zeynəlabidin ilə birlikdə yer idi.)

Xülasət-ül-mesaibde deyir ki:
(Yezid, imam-ı Hüseynin Əhli-beytinə, (Şamda mənim qonağım olaraq qalmaq, yoxsa Mədinəyə getmək istəyərsiniz?) Dedi. Ümmi Gülsüm, tənha bir yerdə matəm etmək istəyirik) dedi.Yezid, sarayında geniş bir otağı bunlara verdi. Burada bir həftə matəm etdilər. Yezid, səkkizinci gün, Əhli-beyti çağırıb, arzularını soruşdu. Mədinəyə getmək istədilər. Çox mal və bəzəkli heyvanlar və iki yüz qızıl verdi. Hər ehtiyacınızı hər zaman bildirin, dərhal gönderirim, dedi. Numan min Bəşiri, beş yüz süvari ilə bunların əmrinə verdi. İzzət və ehtiramla Mədinəyə göndərdi.)

Yuxarıdakı yazılar və bunlar kimi, taassuba qapılmadan yazan insaflı şiə alimlərinin kitabları açıqca göstərir ki, Həzrət-i Müaviyə, imam-ı Hüseynə əsla düşmən deyildi. Yezid, imam-ı Hüseynin öldürülməsini emretmemiş və istəməmişdir. Əhli-beytin düşməni və imam Hüseyni şəhid edənlər, bu düşmənçiliklərini gizlətmək üçün, bu iki xəlifəyə böhtan etmişlər.

Abdurrahman ibni Mülcem şiə idi. Sonra xarici oldu. Sonra imam-ı Əlini şəhid etdi.
Kərbəlada imam Hüseyni şəhid edənlər arasında Şam hərbi yox idi. Kufə şəhərindən gəlmişdilər. Şiə alimlərindən kadi Nurullah Şuşter, bunu açıqca yazmışdır. İmam-ı Zeynelabidin'in Kufə şəhərinə gətirilincə katillerimiz Şiələr, dediyi Cila-ül-uyunda da yazılmışdır.

İslam düşmənləri, İslamı içəridən yıxmaq üçün Əhli-beyti nebeviye faciə və fəlakətlərə sürüklemişler. Bu cinayətlərini əhli-sünnəyə mal edərək, bu bəhanə ilə İslamiyyətin gözətçisi olan Əshabi-kirama və bunların yolunda olan əhli-sünnə alimlərinə hücum. Müsəlmanların, bu tələlərə düşməmək üçün, çox oyaq olmaları lazımdır. (H. S. Vesikaları)