İmam İbn Qudamə əl-Maqdisinin (rahiməhullah) bu sözlərinə nə deyə bilərsən:

فإذا ألقى الكفار نارا في سفينة فيها مسلمون فاشتعلت فيها‏,‏ فما غلب على ظنهم السلامة فيه من بقائهم في مركبهم أو إلقاء نفوسهم في الماء‏,‏ فالأولى لهم فعله وإن استوى عندهم الأمران فقال أحمد كيف شاء يصنع قال الأوزاعي هما موتتان‏,‏ فاختر أيسرهما وقال أبو الخطاب فيه رواية أخرى أنهم يلزمهم المقام لأنهم إذا رموا نفوسهم في الماء كان موتهم بفعلهم‏,‏ وإن أقاموا فموتهم بفعل غيرهم‏.‏

"Müsəlmanların yerləşdiyi bir gəmini kafirlər atəşə tutsalar və onlar gəmidə qalmaqla, yoxsa özünü suya atmaqla salamat qurtulacaqlarını bilmirlərsə, sağ qalma ehtimalı hansında güclüdürsə, onu da etməlidirlər. Əgər hər iki yol da onlara görə eynidirsə, Əhməd deyir: "İstədiklərini etsinlər." əl-Əvzai isə deyir: "Bunların hər ikisi də ölümdür və onlardan ən asan olanı seçməlidirlər." Əbul-Xattab isə deyir ki, bu barədə başqa bir rəvayət də vardır: "Onlar gəmidə qalmalıdırlar, çünki əgər onlar özlərini dənizə atsalar, bu zaman öz əməlləri ilə özlərini öldürmüş sayılırlar, əgər gəmidə qalsalar başqaları tərəfindən öldürülmüş olurlar."
"əl-Muğni", 8/487

əl-Hafiz İbn Kəsir (rahiməhullah) mövzu ilə bir-başa əlaqəsi olan bir tarixi hadisəni nəql edir. Səlib yürüşlərində nəsranilərin Akka şəhərini mühasirəyə almaqlarını vəsf edərkən deyir:

لما كان شهر جمادى الأولى اشتد حصار الفرنج لعنهم الله لمدينة عكا، وتمالؤا عليها من كل فج عميق، وقدم عليهم ملك الإنكليز في جم غفير، وجمع كثير، في خمسة وعشرين قطعة مشحونة بالمقاتلة وابتلي أهل الثغر منهم ببلاء لا يشبه ما قبله، فعند ذلك حركت الكؤسات في البلد، وكانت علامة ما بينهم وبين السلطان، فحرك السلطان كؤساته فاقترب من البلد وتحول إلى قريب منه، ليشغلهم عن البلد، وقد أحاطوا به من كل جانب ونصبوا عليه سبعة منجانيق، وهي تضرب في البلد ليلا ونهارا، ولا سيما على برج عين البقر، حتى أثرت به أثرا بيِّنا، وشرعوا في ردم الخندق بما أمكنهم من دواب ميتة ومن قتل منهم ومن مات أيضا ردموا به، وكان أهل البلد يلقون ما ألقوه فيه إلى البحر وتلقى ملك الإنكليز بطشة عظيمة للمسلمين قد أقبلت من بيروت مشحونة بالأمتعة والأسلحة فأخذها، وكان واقفا في البحر في أربعين مركبا لا يترك شيئا يصل إلى البلد بالكلية، وكان بالبطشة ستمائة من المقاتلين الصناديد الأبطال فهلكوا عن آخرهم رحمهم الله، فإنه لما أحيط بهم وتحققوا إما الغرق أو القتل خرقوا جوانبها كلها فغرقت ولم يقدر الفرنج على أخذ شيئ منها لا من الميرة ولا من الأسلحة، وحزن المسلمون على هذا المصاب حزنا عظيما، فإنا لله وإنا إليه راجعون -
"Cəmadi əl-Əvvəl ayı gəldikdə, firənglərin - Allah onlara lənət etsin - Akka şəhərini mühasirələri şiddətləndi və hər uzaq bölgədən şəhərin üzərində güclərini cəm etdilər. Onların yanına 25 qitədən ibarət gəmilərlə dolu əskərlər və böyük bir kütlənin içində ingilis kralı gəldi. Mühasirədə olanlar daha əvvəl bənzəri olmayan bir bəla ilə üzləşmişdilər. Buna görə şəhərdəki barabanlar çalındı və bu onlarla Sultan arasında bir əlamət idi. Sultan da şəhərə yaxınlaşaraq ona yaxın bir yerdə yerləşdi və bununla düşməni mühasirədən yayındırmaq istədi. Düşmən isə şəhəri hər tərəfdən mühasirəyə almışdı və yeddi katapult gətirərək şəhəri gecə-gündüz onunla vururdular. Xüsusilə də Aynul-Bəqar qülləsini vururdular və onun üzərindəki zədələr açıq şəkildə görünürdü. Daha sonra isə şəhərin ətrafını imkanları dərəcəsində ölmüş heyvanlar, onlardan öldürülmüş və ölmüş cəsədlərlə doldurmağa çalışırdılar. İngilis kralı müsəlmanlara aid olan silah və ərzaqla dolu Beyrutdan gələn böyük bir gəmini ələ keçirməyə çalışdı. Gəmi qırx gün gözləməli oldu və ordan heç bir şey şəhərə yetişə bilmədi. Gəmidə isə altı yüz nəfər igid əskər var idi. Düşmənlər onu ələ keçirməyə çalışdığı zaman gəmini batırdılar və hamısı sonuncu nəfərə qədər həlak oldular. Allah onlara rahmət etsin! Düşmən gəmini ələ keçirməyə çalışdığı zaman onların qarşısında ya ölmək, ya da suda batmaq arasında seçim var idi və onlar gəmini hər tərəfindən deşərək onu batırdılar və bunun nəticəsində firənglərin əllərinə bir şey keçmədi, nə ərzaq keçdi, nə də silah! Müsəlmanlar isə bu müsibətə görə böyük bir hüzn ilə kədərləndilər. İnnə lilləhi va innə ileyhi raciun!"

"əl-Bidayə van-Nihayə", 12/342-343

əl-Hafiz İbn Kəsirin (rahiməhullah) nəql etdiyi bu hadisə heç şübhəsiz ki, zamanımızdakı bu hadisələr ilə bir-başa müqayisə edilə bilər. Ona görə də bəzi qardaşlarımız deyirlər ki, əgər silahların və ərzaqların düşmənin əlinə keçməməsi üçün özünü öldürməkləri caizdirsə, o zaman müsəlmanın düşmənin sırasına daxil olaraq onları partlatması da caizdir. Lakin, digər tərəfdən isə İbn Kəsirin nəql etdiyi bu tarixi hadisədə əskərlərin etdiyinin caiz olub olmaması haqqında bir söz söyləmir, aydın görünən budur ki, İbn Kəsir (rahiməhullah) bu əməli qınamamışdır.

Şeyx əl-Albaniyə sual verirlər:
"Müasir hərbi əməliyyatlarla əlaqədar olaraq, burada "kommandos" adlanan hərbi qüvvələr vardır və olur ki, düşmən qüvvətləri müsəlmanları sıxırlar. Bu intihar qrupları isə üzərilərində partlayıcı maddə daşıyırlar və düşmənin tanklarına tərəf daxil olurlar və orada ölürlər...Bu, intihar sayılırmı?"

Şeyx əl-Albani cavabında deyir:

" Bu, intihar sayılmır. Çünki intihar, bir müsəlmanın bu acınacaqlı həyatdan xilas olmaq üçün özünü öldürməsinə deyilir. Lakin sənin sualında soruşduğun bu ölmək şəklinə gəldikdə isə, bu intihar deyildir, əksinə bu, Allah yolunda cihaddır. ..Lakin burada diqqət edilməsi lazım olan bir nöqtə vardır: belə bir əməl fərdi, şəxsi olaraq edilməməlidir, ordu başçısının əmri ilə icra olunmalıdır...Əgər ordu başçısı bu fidaidən asılı deyilsə və onun xəsarət almasında (yəni, ölməsin) digər tərəfdən böyük bir fayda olduğunu görürsə və bu, çox sayda müşrik və kafirin ölməsi ilə nəticələnirsə, o zaman qərar ona aiddir və ona itaət etmək vacibdir. Hətta həmin insan bununla razı olmasa da, itaət etmək onun üzərinə vacibdir.
Bu əməldə bir problem yoxdur, çünki bu, intihar sayılmaz...intihar isə İslamdakı haramların ən böyüklərindəndir. Çünki bunu Rəbbinə qəzəbli olan və Allahın qədərindən razı olmayandan başqa birisi etməz...Lakin buna (şəhadət əməliyyatları) gəldikdə isə, bu intihar deyildir. Beləki bunu səhabələr də edərdilər, öz qılıncı ilə kafirlərdən olan düşmən sırasına hecum edərdi. Onlara qarşı ölənə qədər qılıncla vuruşardı və ölüm qarşısında səbr edərdi. Çünki onlar bilirdilər ki, getdikləri yol cənnətdir...bu cihad yolu ilə özünü öldürən ilə intihar edib həyatından xilas olmaq istəyən arasında fərq vardır..lakin öz başı ilə hərəkət edib, öz ictihadı ilə belə əməllərə gedən isə öz nəfsini təhlükəyə atanlar babına daxildir..."

"Silsilə əl-Hudə van-Nur" kaset: 134 (dəqiqə 23:24)

Dinləmək üçün: http://www.alathar.net/esound/index.php?page=geit&co=87

Şeyx Albani ən son kitablarından birinində uzun bir hədisin səhihliyi barədə danışdıqdan sonra deyir:
"Hədisdə bu gün bəzi müsəlman cavanların Allahın düşmənlərinə qarşı etdikləri və "intihar əməliyyatları" adı ilə tanınan əməl üçün dəlil vardır. Lakin bunun şərtləri vardır və bu şərtlərdən ən önəmlisi, bunu edən şəxsin bununla Allahın razılığını, Allahın dininə kömək etməyi qəsd etməlidir. Nə riya, nə şöhrət, nə şücaət və nə də ki, həyatdan ümüdi kəsmək səbəbi ilə edilməməlidir..."

"Sahih Məvarid əz-Zaman", 2/119

Digər bir şeyx, Məkkənin qazisi Abdullah bin Suleyman bin Muni bu barədə soruşulan suala belə cavab verir:
"Həmd olsun Allaha! Şəkk yoxdur ki, Allah yolunda Allahın və Onun Elçisinin düşmənlərinə və müsəlmanların düşmənlərinə qarşı intihar əməliyyatları bir müsəlmanın Rəbbinə yaxınlaşması üçün edə biləcəyi böyük bir əməldir. Şəkk yoxdur ki, bu, Allah yolunda edilən cihadın ən fəzilətli növündəndir və kim belə bir əməliyyatda ölərsə, inşəallah şəhiddir.
Bizim dəlilimiz peyğəmbərin zamanında və rəşidi xəlifələrin zamanında və daha sonra İslam tarixində gördüyümüz Allah yolunda cihadda bu şəkildə edilmiş çox saylı əməllərdir. Allaha imandan qaynaqlanan və Allahın şəhidlər üçün hazırladığı mərd və şücaətli cihadın ən bariz şəkillərindən biri mürtədlərə və onların da başında Müseyləmə əl-Kəzzab və onun qövmünə qarşı aparılan cihad idi və həmin bu mübarizədə İslam ordularından bəziləri Müseyləmənin malikanəsinin qapılarını açmaq üçün etdikləri intihar əməliyyatları var idi..."

"Məcmu Fətava va Buhus", 3/185.

İbn Bazın müəllimi olmuş Şeyx Muhamməd ibn İbrahim Al əş-Şeyxə əl-Cəzairdə müsəlmanlar ilə fransızları arasındakı müharibə barədə soruşurlar:
"Fransızlar bu illərdə müharibədə sərt davranmağa başlayıblar, "cəzairlilərdən birini ələ keçirdikdə, gizli məlumatları və bölgələri öyrənmək üçün "əl-şarnaqat"dan istifadə edirlər. Əsir alarkən müsəlmanların böyüklərindən birini götürürlər və onlara fulankəsin yeri, bu və bu haqda məlumat verir. Bu dərman insanı müəyyən dərəcədə sərxoş edir və bunun nəticəsində onu dindirirlər və o, qarışıq yalan və doğru olan məlumatlar verir. Bizə özlərini İslama nisbət edən cəzairlilər gəlirlər və soruşurlar: "Əgər insan əsir düşərək ona veriləcək o dərmanlardan qorxarsa, əsir düşmədən əvvəl özünü öldürməsi caizdirmi? O deyir: "Əgər ölsəm şəhid olaram." Üstəlik onlara işgəncə növləri ilə əzab verirlər."

Cavabında yuxarıda qeyd etdiyimiz "gəmi" hadisəsinə işarə edir və deyir:

"Onlara deyirik: Əgər sizin dediyiniz kimidirsə, caizdir. Buna dəlil isə "Uşağın Rəbbinə iman gətirdik" hədisi və elm əhlindən bəzilərinin "Əgər gəmi...axıra qədər" halı haqqında verdikləri fətvadır. Lakin burada insanın özünü öldürməsi baxımından durub düşünmək lazımdır, (sirr verməyin) səbəb olduğu fəsad bunun fəsadından böyükdür və bu möhkəm bir qaydadır, belə bir halda özünün öldürməsi lazımdır."

"Fətava va Rasəiluş-Şeyx Muhamməd bin İbrahim Aluş-Şeyx", 6/208 (fətva: 1479). Hicri 1399-cu ilin nəşri, Muhamməd bin Abdurrahmən bin Qasimin tərtibi.

Şeyx Abdullah ibn Cibrin deyir:

فقد عُرف ما يقوم به اليهود أعداء الله ورسوله وأعداء الإسلام والمسلمين من الاضطهاد والإذلال والإهانة للمسلمين في فلسطين من قتل وهدم للمنازل وإذلال للمُسلمين وإيذاء لهم بحيث أنهم يتمنَّون مع هذا الإذلال ما يُريحهم ويُريح أولادهم وذراريهم من هذا العذاب، فلأجل ذلك يعملون هذه الأعمال الانتحارية رجاء أن يُخفف اليهود من هذه الأعمال الشرسة على المُسلمين، فنرى أن هذا الانتحار جائز وأن فاعل ذلك يُرجى أن يكون شهيدًا لأنه قتل كثيرًا من اليهود وأذلَّهم وأخافهم، فيدخل في قول الله تعالى: وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ فهذا الإرهاب لأعداء الله داخلٌ في هذه الآية الكريمة، وقد كان المسلمون إذا تقابلوا مع الكُفَّار يدخل أحدهم في صفوف العدو ومعه سيفه وهو يعلم أنه سوف يُقتل ولكنه قبل قتله يقتل منهم عددًا ويجرح آخرين، فهكذا وضع هؤلاء المواد المُتفجرة في أجسادهم ثم تفجيرها في صفوف العدو فيقتلون ويُقتلون ولعلهم يدخلون في الشُهداء الذين قال الله فيهم: إِنَّ اللَّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنْفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ بِأَنَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ .

"Allahın və Elçisinin düşmənləri və İslamın və müsəlmanların düşmənləri olan yəhudilərin Fələstində müsəlmanlara etdikləri zülm, açlaltma və həqarət hər kəsə məlumdur. Onlar qətl edir, evləri dağıdır, müsəlmanları alçaldır və onları təhqir edirlər, beləki onlar bütün bu alçaldıcı hərəkətlər ilə özlərini, övladlarını və zürriyətlərini bu əzabdan uzaqda rahat etmək istəyirlər. Bu məqsədlə (müsəlmanlar) bu intihar əməliyyatlarını edərək yəhudiləri müsəlmanlara qarşı etdikləri bu vəhşi əməllərindən çəkindirmək/qorxutmaq istəyirlər. Bizə görə belə intihar caizdir və bunu edən kəsin şəhid olması ümüd olunur, çünki bununla çox yəhudi öldürür, onları zəlil edir və qorxudur. Belə biri Allahın bu vəsfinə daxildir: "Düşmənlərə qarşı bacardığınız qədər qüvvə və döyüş atları hazırlayın ki, bununla Allahın düşmənini, öz düşməninizi və onlardan başqa sizin bilmədiyiniz, lakin Allahın bildiyi kimsələri qorxudasınız." Müsəlmanların etdiyi bu "irhəb" (terror, qorxutma) bu mübarək ayənin hökmünə daxildir. Əvvəllər də müsəlmanlar kafirlərlə qarşılaşdıqda, qılıncı ilə birlikdə düşmənin sıralarına daxil olurdu və o, bilirdi ki, nəticədə öldürüləcək, lakin ölməmişdən əvvəl onlardan çox sayda adam öldürür və digərlərini də yaralayırdı. Eyni şəkildə də onlar partlayıcı maddələri öz cəsədlərinə yerləşdirirlər və düşmənin sırasına daxil olaraq partladırlar, öldürürlər və öldürülürlər və ola bilsin ki, onlar Allahın haqqında bu sözləri söylədiyi şəhidlərin sırasına daxildirlər: "Allah Cənnət qarşılığında möminlərdən canlarını və mallarını almışdır."

fətva: 5580

Doğru olanı Allah bilir!