Həmd Allaha məxsusdur
Bir şəxsin vəsf olunduğu ən mənfur xüsusiyyətlərdən biri yalan danışmaqdır. Buna görə də, peyğəmbər sallallahu aleyhi və səlləm bu barədə demişdir:
“Yalandan çəkinin! Çünki yalan (adamı) günah işlərə yönəldir. Günah işlər isə Cəhənnəmə aparır. Həqiqətən, adam o qədər yalan danışır ki, nəhayət Allah yanında yalançı sayılır”. (Buxari 6134; Müslim 2607)
Özlərini Məhəmməd sallallahu aleyhi və səlləm ümmətinə mənsub edən tayfalar arasında ən çox yalan danışanların Şiələr olduğu məlumdur. Bu məsələ qədim zamanlardan bəri onlar haqqında yaxşı məlum olan bir şeydir. Yüz illər bundan əvvəl imamlar öz kitablarında buna toxunmuşdurlar. Onlarda bu xüsusiyyətlər hələ də davam etməkdədir.
Şeyxul islam ibn Teymiyyə Allah ona rəhmət etsin demişdir:
“Elm əhli, nəql və rəvayət, isnada əsaslanaraq, rafizilərin firqələr arasında ən yalançı olduqlarını və onların yalan danışmasının qədimdən başlaması barədə ittifaq etmişdirlər. Nəticə etibarilə yalançı olduqları üstünlüklərinə görə imamlar onları fərqləndirmişdirlər.
İmam Malikdən rafizilər haqqında soruşdular və o dedi: Onlarla danışmayın və onlardan rəvayət etməyin, çünki onlar yalan danışırlar.
İmam Şafi demişdir: Rafizilərdən daha çox yalana şahidlik edən bir kəs görməmişəm.
Yezid ibn Harun demişdir: İstənilən bir bidətçidən rəvayət edə bilərsən, bir şərtlə ki, o başqalarını öz bidətinə dəvət etməsin, rafizilər bundan istisna təşkil edir, çünki onlar yalançıdırlar.
Şarik əl-Qadi demişdir: Görüşdüyün hər kəsdən elm təhsil et, rafizilərdən başqa. Çünki onlar hədis uydurur və bunu din olaraq qəbul edirlər.
Sözügedən Şarik, Şarik ibn Abdullah əl-Qadi, Küfənin qazisi, Səuri və Əbu Hənifənin çağdaşıdır. Bu sözü öz dili ilə söyləyən şiələrdən biri idi. O demişdir: Mən bir şiəyəm və bu onlar haqqında onun şahidliyi idi.
Bu əsərlər sübut olunmuşdur: Əbu Abdullah ibn Batta “Əl-İbanə əl-Kubra” əsərində, o və digərləri rəvayət etmişdirlər. Sitatın sonu. “Minhəc əl-Sünnə əl-Nəbəviyyə 1/26-26”.
Peyğəmbər sallallahu aleyhi və səlləm Hicrətin 11-ci ilində Rəbiəl Əvvəl ayının 12-də, günəş zeniti keçdikdən sonra vəfat etmişdir. Bütün Mədinə əhli onun cənazə namazını qıldıqdan sonra Çərşənbə axşamı gecəsi dəfn olunmuşdur. Necə ki, Əbu Bəkr əs-Sıddıq Allah ondan razı olsun demişdir:
“Bir qövm içəri daxil oldu, təkbir gətirib namaz qıldılar, dua etdilər, sonra onlar çıxdılar, digərləri içəri daxil oldu, təkbir gətirib namaz qıldılar, dua etdilər, sonra onlar çıxdılar , bütün insanlar içəri daxil olana kimi bu cür davam etdi”.
Tirmizi “əl-Şəmail səh.338” və Şeyx Albani hədisin təhiqiqində hədisi səhih olaraq təsnif etmişdir.
Həmin gün Rəsulullahın sallallahu aleyhi və səlləm cənazə namazını qılan və Mədinədə olan səhabələr haqqında, peyğəmbərin sallallahu aleyhi və səlləm cənazəsində iştirak etməkdən başqa bir şeylər ilə məşğul olması zənn edilə bilməz. Bu məsələ qədər aydındır ki, dəlilə və yaxud sübuta yer qoymur, ehtiyac qalmır.
Peyğəmbər sallallahu aleyhi və səlləm onlara öz zövcələrindən, atalarından, analarından və uşaqlarından daha əziz idi; rəsulullah sallallahu aleyhi və səlləm hətta onlar üçün özlərindən belə daha əziz idi. Necə ki, Ənəs radiyallahu anhu buyurur: “Heç bir şəxs onlara Allah Rəsulundan sallallahu aleyhi və səlləm daha əziz deyildi”.
Tirmizi 2754, Şeyx Albani “Səhih əl-Tirmizidə” hədisi səhih olaraq təsnif etmişdir.
Lakin, bəzi insanların qəlbi islama və islam əhlinə qarşı nifrət və narazılıq ilə doludur. Ona görə də onlar haqqında yalanlar uydurur və batilcəsinə onlara tənə edirlər.
Halbuki , Allah Rəsulunun sallallahu aleyhi və səlləm şahidliyinə görə Allahın Peyğəmbərləri və Rəsullarından sonra insanların ən xeyirlisi SƏHABƏLƏRDİR. Peyğəmbər sallallahu aleyhi və səlləm buyurmuşdur: “İnsanların ən xeyirlisi mənim dövrümdə olanlar, sonra onlardan sonra gələnlər, sonra onlardan sonra gələnlərdir”. Buxari 2652 və Müslim 2532
Onlara tənə edən, ləkələyən və təhqir edən kəs əslində Allah Rəsuluna sallallahu aleyhi və səlləm tənə etmiş sayılır. Çünki onlar (səhabələr) onun sallallahu aleyhi və səlləm dostları, tələbələri və ənsarlarıdır. İnsanlar içərisində ona ən əziz olanlardır.
Rəsulullahın sallallahu aleyhi və səlləm cənazəsində iştirak etmələrinə dair hədislər mövcuddur və bu məsələ o qədər açıq-aydındır ki, hər hansı bir dəlilə ehtiyac qalmır.
Necə ki, biri deyir:
Gündüzün (olub-olmamasına) da dəlilə ehtiyac varsa
O zaman zehinlərdə heç bir şey doğru deyildir demək
Ənəs ibn Malikin radiyallahu anhu belə dediyi rəvayət olunur: Allah Rəsulunun sallallahu aleyhi və səlləm Mədinəyə daxil olduğu gün ondan hər bir şey nurlandı və onun vəfat etdiyi gün isə hər bir şey zülmətə büründü və Peyğəmbəri sallallahu aleyhi və səlləm dəfn edən kimi qəlblərimizin dəyişdiyini hiss etdik.
Tirmizi 3618 və İbn Kəsir “Əl-Bidayə və Nihayə 5/239” əsərində hədisi səhih olaraq təsnif etmişdir.
İnsanlar atasını sallallahu aleyhi və səlləm dəfn edib geri qayıtdığında Fatimə Allah ondan razı olsun demişdir: Ey Ənəs, Allahın Rəsulunu sallallahu aleyhi və səlləm torpaq ilə örtməyə necə ürəyiniz gəldi? Buxari (4462)
Elə isə, görəsən bu insanlar bu cür uydurmaları haradan götürüblər?
Lakin, yaxşı məlum olan və hər bir müsəlmana bildiyi dində zəruri olan bir şeyi inkar etmələri heç də qəribə deyil. Onlar Quranın qorunmasını belə inkar etmişdirlər və iddia edirlər ki, QURAN TƏHRİF OLUNMUŞDUR!!! Qurandan bəzi şeylər çıxarılmışdır!!! Onlar Allah Rəsulunun sallallahu aleyhi və səlləm şərəfinə tənə etmişdirlər və onun səhabələrini ən pis şəkildə təhqir etmişdirlər, halbuki onların fəziləti barəsində Müqəddəs Quranda və Allah Rəsulundan sallallahu aleyhi və səlləm varid olan mütəvatir hədislərdə bildirilir. Ümmət bu barədə ittifaq etmişdirlər. Bunları inkar edən kəslərin, bu cür uydurmalar ilə ortaya çıxması heç də qəribə qarşılanmamalıdır.
“Allah (onları) arxadan əhatə etmişdir. (yəni, onların bütün əməlləri Allah təalanın Elmi daxilindədir və O əməllərinə görə onların əvəzini verəcəkdir)”. (əl-Buruc 85:20)
“Zalımlar isə qayıdacaqları yeri mütləq biləcəklər.” (əl-Şüəra 26:227)
Allaha dua edirik ki, Öz dininə yardım etsin və Kəliməsini üstün etsin və batili və batil əhlini məğlub etsin.
Allahın salamı və salavatı Peyğəmbərimiz Muhəmmədin sallallahu aleyhi və səlləm, onun ailəsinin və səhabələrinin üzərinə olsun.
Daha doğrusunu Allah bilir.
Muhammad Saleh əlMunəccid Rafizilərin xüsusiyyətlərinin təsviri
Onlar həm cahillik, həm zülmdə öz həvaların uyanların, tabe olanların ən böyükləridir. Onlar, peyğəmbərlərdən sonra Uca Allahın övliyalarının ən yaxşısına qarşı, mühacir və ənsarlar arasında (imanda) ən öndə gedənlərə qarşı, onlara xeyir işlərdə tabe olanlara (tabiinlər) qarşı-(səhabələr, tabiinlərə) Allah onların hamısından razı olsun-düşmənçilik göstərirlər və kafirlərlə, münafiqlərlə, yəhudilərlə, xristianlarla, müşriklərlə və nuseyriyyə, ismaaliyyə kimi (küfr edən mürtədlərin) müxtəlif firqələri və digər zəlalət əhli ilə dostluq edirlər.
İbn Teymiyyə
Minhəc əs-Sünnə ən-Nəbəviyyə, 1/20
Şeyxulİslam ibn Teymiyyə
Rafizi kəliməsi nə zaman onlara tətbiq olunmuşdur
Zeydin dövründəki qiyam tarixindən başlayaraq, şiələr Rafizilər və Zeydilərə bölündülər. Zeyddən Əbu Bəkr və Ömər haqqında soruşduqda o, onların hər ikisi üçün rəhmət oxuduqda (Allah onlara rəhmət etsin dedikdə), insanlar onu inkar, rədd etdilər, qəbul etmədilər (ərəbcə-rafadahu) və o (Zeyd) onlara dedi: “Siz məni rədd etdiniz, qəbul etmədiniz” (ərəbcə-rafadtumuunii). Beləcə (bundan sonra) onları, Zeydi rədd etdiklərinə görə “ər-Rafida” adlandırdılar. Şiələr arasında Zeydi rədd etməyənləri ona nisbət edərək “Zeydiyyə” adlandırdılar.
Minhəc əs-Sünnə ən-Nəbəviyyə, 1/35
Şeyxulİslam ibn Teymiyyə
|
| Baxılıb: 1880 | Tarix: 
