Mənə bu yolda kim yoldaşlıq edər? Canından kim keçər?
Əbu Bəkr (r.a) Anam,atam,malım,canım -hamısı sənin yolunda fəda olsun,Ey Rəsulullah! Bu şərəfli xidmətə məni qəbul et dedi.
Peyğəmbərimiz (s.a.v) İslam dinini ilk qəbul edənlərdən və eyni zamanda ən yaxın dostu olan Həzrəti Əbu Bəkrin (r.a) bu istəyini qəbul etdi.
Gecə yarısı yola düzəldilər.Həzrəti Əbu Bəkr (r.a) Peyğəmbər Əfəndimiz (s.ə.s) qorumaq üçün gah arxasına,gah önünə,gah sağına,gah da soluna keçir,düşmənlər onun izini tapmasın deyə,mübarək ayaq izlərinin üzərinə basırdı.
Bu əsnada Peyğəmbərimiz (s.a.v) buyurdu:
Ya Əbu Bəkr,niyə əziyyət çəkirsən?
Əbu Bəkr,mən sizin bir tükünüzə zərər dəyməsin ,deyə belə edirəm dedi.
Bu sözdən sonra Peyğəmbərimiz(s.a.v) belə buyurdu:
Kədərlənmə,Allah bizimlədir.
Sevr dağındakı mağaranın yanına gəldilər.Həzrəti Əbu Bəkr (r.a) dedi:
Ya Rəsulullah,bir az səbr edin.İcazə verin mağaraya birinci mən girim.İlanlar,əgrəblər sizə zərər verməsin.
Sonra Peyğəmbər (s.a.v) mağaraya daxil oldu.Səhərə qədər mağarada qaldılar.
Rəsulullah (s.a.v) başını dostu Əbu Bəkr (r.a) dizinin üstünə qoyub yatdı.Peyğəmbərimiz (s.a.v) yatdıqdan sonra Əbu Bəkri (r.a.) əqrəb sancır və Əbu Bəkr ,Peyğəmbərimiz (s.a.v) oyanmasın deyə ayağını tərpədmir.
Səhər açılanda Peyğəmbərimiz (s.a.v)Həzrəti Əbu Bəkrin mübarək üzündə bir dəyişiklik görüb səbəbini soruşdu.Həzrəti Əbu Bəkr (r.a.) cavab verdi:
Ey Allahın rəsulu məni əqrəb sancıb.Sənə əziyyət olmasın deyə səni yuxudan oyatmadım və səhər kimi gözlədim.
Peyğəmbərimiz ( s.a.v) bu zaman belə dua edir:
Allahım qiyamət günü Əbu Bəkrə mənim yanımda olmağı nəsib eylə.
Sonra Peyğəmbərimiz (s.a.v) Əbu Bəkrin yarasına mübarək ağzının suyundan sürtdü.O anda Əbu Bəkr (r.a) şəfa tapdı

Uca Allah bizləri bu düny və axirət dostu ilə bir yerdə olmağı nəsib etsin.