– Allahım, mənim çox qoca valideynlərim var idi. Onlardan qabaq nə ailəmdən, nə xidmətçilərimdən, nə də kölələrimdən heç kimə bir şey yedirtməzdim (axşamlar süd içirtməzdim). Bir gün (heyvanların otlaması və ya odun yığmaq üçün) ağaclıq axtarmaq fikrinə düşməyim məni yubatdı və mən heyvanları sağıb qayıdanda onların artıq yuxuya getdiklərini gördüm. Nə onları oyatmağa qıydım, nə də onlardan qabaq ailəmə və kölələrimə süd verməyə ürəyim gəldi. Uşaqlar ayağıma dolaşaraq acından ağladıqları halda, mən əlimdə qab sübh açılana qədər onların oyanmasını gözlədim. Sonra oyandılar, südlərini içdilər. Allahım! Əgər bu işi Sənin rizana layiq olmaq üçün etmişəmsə, bizim bu qayadan çıxmağımızı asanlaşdır.
Qaya bir qədər aralanmışsa da, onlar oradan çıxa bilməmişlər. Aralarından ikincisi başlamış:

Qaya bir qədər aralanmışsa da, onlar oradan çıxa bilməmişlər. Aralarından ikincisi başlamış:

– İlahi, bir əmim qızı var idi. Mən onu hamıdan çox sevirdim. Hətta ona qarşı olan bu sevgim bir kişinin qadına olan sevgisindən də artıq idi. Ondan özünü istədim, amma o buna razı olmadı. Bir il bərk quraqlıq oldu, torpaq yararsız hala gəldi, məhsul qıtlığı başladı. Bu vaxt yanıma gəldi. Məndən yüz iyirmi dinar istədi. Mən də özünü mənə təslim etməsi şərti ilə pulu ona verdim. Razılaşdı. Ona yaxınlıq etmə ərəfəsində “Allahdan qorx! Haqsızlıq edərək (qanuni nikaha girmədən) bakirəliyimi pozma, bunu sənə halal etmirəm” – dedi. Mən də onu hamıdan çox sevdiyim halda ona sahib olmaq fikrindən döndüm və ondan uzaqlaşdım. Verdiyim qızılları da geri götürmədim. Allahım, əgər mən bu işi Sənin rizana layiq olmaq üçün etmişəmsə, bizi düşdüyümüz bu çətinlikdən qurtar!
Qaya bir qədər də aralanmış, lakin bu yenə də onların çıxa bilmələri üçün kifayət etməmişdir. Onlardan üçüncüsü demişdir:
– Allahım! Mən bir neçə adamı işə götürmüşdüm. Hamısının da haqqını vermişdim, yalnız onlardan biri haqqını almadan getmişdi. Onun pulunu işlədib dövriyyəyə buraxdım. Nəhayət, onun bu pulu ilə malım xeyli çoxaldı. Bir müddətdən sonra yanıma gəlib:
Ey Allahın qulu! Haqqımı ver, – dedi. Mən də:
– Gördüyün bu dəvələr, inəklər, qoyunlar, kölələr hamısı sənin haqqındandır, – dedim. O təəccüblənərək:
– Məni ələ salma, – dedi. Mən də:
– Səni ələ salmıram, - dedim. O, hamısını özü ilə götürüb apardı, heç nə də saxlamadı. Allahım, əgər mən bu işi Sənin rizana layiq olmaq üçün etmişəmsə, bizi buradan qurtar!”
Bundan sonra qaya tamamilə aralanmış və nəhayət onlar çıxıb gedə bilmişlər”.
(Buxari, 4/369, 370, Müslim, 2743-cü hədis.)

------------
PEYĞƏMBƏRİN (S) DİLİNDƏN ÇIXAN
SƏHİH RƏVAYƏTLƏR

YUSİF ƏLİ BƏDYƏVİ
(Ərəb dilindən tərcümə edən: Rəsul Ömərov)

Kiciklärimizä märhämät etmäyän , böyüklärimizä hörmät etmäyän bizdän deyildir.(Tirmizi,Äbu Davud)

Peygämbärimiz isarä barmagi vä orta barmagiyla isärä edäräk:"Gäräk özünä gäräksä dä basgasina aid här hansi bir yetimi himayä etmayi öz üzärinä alan säxslä Män, cännätdä bax belä yanasiyig" buyurmusdur.(Buxari,Müslim)

Bu hadisədən sonra Həzrəti Aişə (r.a.) Peyğəmbər Əfəndimizin (s.ə.s) yanına gələrək bu hadisəni danışdı:

Peyğəmbər Əfəndimiz (s.ə.s) buyurdu:

-Etdiyi bu hərəkətə görə bu qadın cənnəti qazanacaq.

Hz.Omer(r.a)dan.Hz Peygember (s.a.v) "kim dunyada ipek giyerse bunu axirette geymez." buyurmusdur

Abdullah b. Amr(r.a) dan Resulullah (s.a.v): "Boyuk gunahlarin en boyuyu bir kisinin ana ve atasina lenet etmesidir."buyurmusdur

Ebu Zer (r.a) dan Hz. Peygember (s.a.v):"Bir kimse birisine fasiq veya kafir ithaminda bulunar ve bu kimsede bele deyilse ithami ozune doner." buyurmusdur

Ebu Hureyre (r.a) dan Hz.Peygember (s.a.v):"Allah askirani sever,esneyeni sevmez.Biriniz asqirdiginda, "el-Hemdulilleh"deyerse bunu esiden her Muselman ona:"Yarhamukallah" demesi lazimdi.Esnemek ise seytandandir.Biriniz esnedikde gucu catan qeder onu geri cevirsin.Cunki biriniz esnediyinde seytan guler." buyurmusdur