Can boqaza (korpucuk sumuklerine) gelib yetiseceyi (Onu bu beladan) kim xilas ede biler ? deyileceyi, (Can uste olan kimse ) ayriliq deminin gelib catdiqini anlayacaqi,
Ve (olum qorxusundan) qici-qicina dolasacaqi zaman,
Aparilacaqi yer Rebbinin huzuru olacaqdir (ey insan ) /El- Qiyame-26-30./ Olum son bir kelme, bir omrun sonu ,donusu olmayan gedis,sifir noqtesi, dunyaya son bir baxis ,fanilikden ebediyyete gedis.
Bir can bir bedende qonaqdir ki, bir gun cixib geder, qefesden qus ucmus kimi.Her bir kes doqulur ve bir gun olur, dunya heyati ise belece durur.
Omrumuzu ele yasayir, ele xercleyir, ele yatiriq ki, hec olmeyecek kimi ,boyuk bir hevesle gunu baslayir gelecek umudu ile bu gunu yasayir,bir gun deye-deye illeri ,aylari ve nehayet qoca bir omru qeride qoyuruq.
Kimimiz oz arzulari ,xeyallari ile heyati boyu surunur, kimimiz catlasin , cal –oynasin nidalari ile heyatdan hezz alir , kimimiz dunyani
ovucunda sixib suyunu cixaracaq kimi mal-movqe , san –sohret ederek esen kulek kimi dunyani tutub gedir.Insanin yasi getdikce zaman dahada suretle gedir.Dunyaliqini coxaltdiqca zamani azalir, omrunun esas deyerini anladiqda artiq gec olur ve neticede butun yollar olume cixir ve doqrudan da insane olumu unutsa da ,olum insani unutmur